Kijk eens echt heel goed naar de foto naast deze tekst? Wat zie je?

Zie je de lagen, de diepte, de complexiteit van deze pioenroos?

Vind je het niet fantastisch dat zoiets bestaat? Hoe mooi ziet dit er uit? Voor mij is dit een fantastische symboliek van de mens. Mensen zijn complex; we denken en ervaren. We laten gedrag zien en dit alles wordt beïnvloed door het hier en nu, eerder ervaringen, gedachten, overtuigingen, afweermechanismen enz.  We hebben vele lagen, diepte, allerlei kleurschakeringen en juist die combinatie maakt mensen zo ongelooflijk mooi.

Maar……wat nou als jij denkt dat jij het meeldraadje bent (dat gele stengeltje waar het stuifmeel op zit) en je in de bloem leeft, maar geen idee hebt dat jij die prachtige bloem bent. Dan ben je onderdeel van de complexiteit en ben je niet in staat om de bloem als geheel te zien. De wereld om je heen is roze, kent vele lagen, er komt af en toe een vlieg of mier voorbij. Je voelt dat iets van buitenaf je uit evenwicht brengt (de wind) en je doet je best een meeldraadje te zijn.

Vaak als mensen problemen hebben en bij mij komen, hebben ze geen idee dat ze die bloem zijn. Ze zijn zich bewust van hun kleur, kennen een deel van een blad, hebben zich geïdentificeerd met het meeldraadje en worstelen met de wind die tegen de bloem aan beukt.

Kun jij je voorstellen wat er gebeurt als ze zich bewust worden dat ze de hele bloem zijn? En wat er gebeurt als ze leren zich als een bloem te gedragen i.p.v. het meeldraadje? Hoe ze dan gaan stralen, zich mooi en bewonderd voelen? Hoe ze ineens mee kunnen deinen met de wind en genieten van de zon en de regen, omdat ze zich bewust zijn van hun steel, de wortels, de kracht van hun schoonheid?

Ik hoop dat ik gedurende mijn leven nog heel wat bloemen bewust kan maken van hun pracht, zodat ze allemaal voluit gaan bloeien!!